EDINCIKLI MEHMET ER
"Edincikli Mehmet Er'in bir top mermisinin parçaladIgI konumdan kanlar içerisinde bir et parçasI sarkmaktadIr.YalvarIrcasIna:
"KomutanIm ne olur su kolumu kes!"
Sag eliyle yakaladIgI ve tuttugu sarkIk kola bakan Tegmen donmustur.Edincikli Mehmet Er tek ve emin sesi ile tekrarlar:
"Allah AskIna, Allah RIzasI için kes su kolumu!!!"
Bu ilahi cümleleri eimr gibi isiten Tegmen Saip, bIcagI kola kola vurur.GIk bile dememistir, Edincikli Mehmet.Bir sag elindeki kola, bir ileride Allah! Allah! nidalarI arasInda çarpIsan erlere bakar ve kolu fIrlatIr: "Bu kol vatana feda olsun," der.Yerdeki et parçalrIndan basInI kaldIran Tegmen'in karsIsInda kimse yoktur.Çünkü, Edincikli, Hakla alIs verise baslayInca herseyi, acIyI, özlemleri unutuyor, rahmet deryalarInda, tecelli dalgalarInda yIkanIp arInIrken, kolunun fani bedenden ayrIlma islemini duymuyordu.O ates, o yangIn fakat getirilmez feryatlar içinde, edincikli bu cehennemi ates altInda kendinden geçti.Bir avuç istek ve özlem halinde yandI, tüttü.
Edincikli Mehmet, çoktan kolunun öcünü almak için vatan için Allah için hücum saflarIna katIlmIstI.AlaylarIn içine karIsIr, teke tek vurusur.Onu durdurmak mümkün degil artIk, yine harikalar gösterir, bire bir dövüsür, bire on dövüsür, bire yüz dövüsür... Allah'In Iyla haklamadIgI kafir kalmaz.Ama kaderden kaçIlmaz ki! Kolunun kopmasIyla kaybettigi kan onu halsiz düsürmeye baslamIs Edincikli'ye simdi de sehitlik mertebesi ekleniyordu.Güzel yüzü soldu, sarardI, canI teninden süzüldü...Gözü dünyaya kapandI..."
Tegmen SAIP
Çanakkale SavaslarIndan
12. Alay 1. Bölük KomutanI